Bij de foto: Een bushokje als cultureel erfgoed…? Het bewijs staat aan de kruising Mepperstraat – De Kockstraat en door onze fotograaf Hans Jansen treffend in beeld gebracht.
Met een geschiedenis van ruim 65 jaar mag je het karakteristieke bushokje bij de kruising Mepperstraat – De Kockstraat gerust cultureel erfgoed noemen. En dus waard om voor de toekomst in de authentieke stijl bewaard te blijven, bedacht De Lange Möpper, de belangenvereniging van Meppen.
Ongeveer vier jaar geleden nam de vereniging het initiatief om het wachthokje te gaan renoveren. Want dat was echt nodig. De oorspronkelijke bankjes waren verdwenen, de ramen waren dichtgemetseld en het onkruid vierde hoogtij. Niet verwonderlijk dat het bouwwerkje regelmatig als urinoir gebruikt werd. Er moest kortom iets gebeuren.
Dat was gelukkig ook het oordeel van de gemeente Coevorden. Ook de gemeente was van mening dat het gebouwtje behouden moest blijven, temeer omdat het gebouwtje bouwtechnisch nog in goede staat was.
Maar wie was de eigenaar van het gebouwtje? De provincie als eigenaar van de grond, de voormalige gemeente Zweeloo of de EDS (Eerste Drentsche Stoomtramweg-Maatschappij)?
We gaan terug in de tijd!
Omdat al geruime tijd café Nijhoving niet meer in de buslijnen van de EDS was opgenomen, kwam de vereniging “Algemeen Belang Zweeloo” begin 1956 bij de gemeente met het plan voor een overdekt wachthuisje in Meppen. De vereniging vond een welwillend oor. Nog in hetzelfde jaar stelde het college van B&W aan de raad het volgende voor:
“Gezien het feit, dat de EDS niet meer door Meppen komt en deswege de buspassagiers bij het wachten op de bussen aan de straatweg naar Oosterhesselen geen direct onderdak hebben, heeft de vereniging “Algemeen Belang” de gedachte opgeworpen om ter plaatse in een of andere vorm een wachthuisje te doen bouwen. Wij stellen U voor om uw bereidheid uit te spreken voor het verlenen van een bijdrage in de bouw van fl. 350, =.”
Duit in het zakje
De raad kon zich hierin vinden en verhoogde eind 1956 de bijdrage zelfs naarfl. 500, =. Ook de Boermarke Meppen toonde haar gemeenschapszin door pro deo het nodige grondwerk te willen verrichten en daarnaast ook nog eens fl. 650, = bij te willen dragen. De bijdrage van de EDS ad fl. 200, = was iets meer bescheiden, maar uiteraard welkom.
Aannemer Huizing kreeg uiteindelijk de opdracht om het plan voor fl. 1.400, = uit te voeren. Medio 1957 was het buswachthuisje gereed en konden de passagiers weer droog en onbekommerd wachten op de lijnbus van de EDS.
Droog en onbekommerd wachten….
Dat droog en onbekommerd wachten duurde echter niet lang. In 1967 was het wachthokje al zodanig vernield, dat door de gemeente niets anders resteerde dan een grondige reparatie. Omdat dichtmetselen van de ramen maar liefst fl. 445, = zou gaan kosten, stelde het College een iets goedkopere oplossing voor, te weten het aanbrengen van dikke eternietplaten (kosten fl. 350, =). De annalen verraden echter niet of dit laatste ook daadwerkelijk is gebeurd. Uiteindelijk zijn de ramen dichtgemetseld. In deze troosteloze staat verkeerde het hokje tot het najaar van 2021. We gaan terug naar het heden!
Terug naar het heden.
Vorig jaar kreeg de Lange Möpper goed nieuws, De gemeente had ruimte in de begroting gevonden en was bereid het herstel van het bushokje voor haar rekening te nemen. Al in het najaar werd het betonnen dak gerepareerd en voorzien van een coating.
Tevens werden er nieuwe ramen met slagvast glas geplaatst. De Lange Möpper steekt zelf ook de handen uit de mouwen. Bert Bruinsma en Jan Tienstra hebben zich voorgenomen om deze zomer, in samenwerking met het Frensenhoes, stevige eikenhouten bankjes aan te brengen. Al met al is het (deels) gerenoveerde wachthokje nu al een sieraad voor het dorp. Met dank aan de gemeente Coevorden en De Lange Möpper.
“Sta er eens een moment bij stil”, zou wijlen Huib D. Minderhoud geschreven hebben.